Ik ben afgelopen zaterdag aangekomen in Chichicastenango en het echte werk is begonnen!
Chichicastenango (of Chichi) ligt op ong 2030 meter hoogt en is omringd door een enorme kloof, lekker afgelegen dus. Het stadje zelf is vrij klein en is vooral bekend om de oudste en grootste markt van centraal amerika en het beeld van popu voh. Ik woon bij Ruth en Felipe, een echtpaar met 7 kinderen en 20 kleinkinderen die heel regelmatig op visite komen en vice versa. Het huis staat in een rustige straat op ongeveer 10 minuter lopen vanaf het centrum (2 min. in de tuctuc). Ik heb mn eigen gebouwtje op de patio met een ruime kamer en eigen badkamer.
Afgelopen zaterdag tot en met dinsdag stonden in het teken van kennismaken en inwerken. We moesten opschieten want Francien (uit NL, oprichtster van het project) moest vrijdag alweer in Costa Rica zijn voor haar werk als reisleidster.
Ik zal even een korte uitleg geven over de cooperatie Ut'z Bat'z (goed draad in Quiche, de maya taal die alle vrouwen van het cooperatie spreken). Ongeveer 22 vrouwen zijn lid van de cooperatie. De meesten wonen in de omgeving van Chichi en zijn ong 1 tot 2,5 uur onderweg naar de winkel. Francien wilde met haar project de vrouwen bereiken die het werk en de ontwikkeling het hardste nodig hebben en deze wonen vaak afgelegen, hebben geen onderwijs gehad, de meeste zijn analfabeet, weduwe of verlaten door hun man en de hoofdtaal van de meeste is Quiche, maar gelukkig voor mij begrijpen en spreken ze vaak ook Spaans. Dit klinkt misschien allemaal heel zielig, maar denk niet dat dit zielige hoopjes mens zijn. Integendeel, deze vrouwen zijn ongelofelijk sterk, hebben heel veel lol (vooral om schuine grapjes) en ze hebben dankzij dit project een beter inkomen en krijgen ook diverse trainingen om zichzelf te ontwikkelen.
'Onze vrouwen' weven stof en borduren, dit zijn hun specialiteiten en ze worden hier ook volop in getraind om nieuwe technieken te leren. Daarnaast heeft de cooperatie een eigen winkel. Hier worden de geweven stoffen en geborduurde spullen, zoals slofjes, wandkleden en tassen verkocht. Daarnaast hebben we ook spullen van andere cooperaties en organisaties inde winkel, alles fair trade en van hoge kwaliteit. De cooperatie biedt de vrouwen werk, een eerlijke prijs voor hun arbeid en trainingen. De winst van de verkopen wordt weer geinvesteerd in de cooperatie: trainingen en materialen. Jammergenoeg redden we het nu nog lang niet met de verkoop alleen. Daarom krijgen we steun van een italiaanse NGO. Zij financieren trainingen en materiaal-, en productiekosten.
Alle vrouwen hebben om de beurt met zn tweeen ´dienst´ in de winkel. Elke winkeldag komen er twee vrouwen (met hun kinderen) om demonstraties borduren en weven te geven, te werken, werk in te leveren en nieuw werk op te halen. Bij de dienst hoort ook het uitdelen avn flyers e het praten met toeristen. Dit is nodig omdat we een stukje van de markt af zitten en zonder deze publiciteit vrijwel geen klanten hebben. Dit is voor de meeste vrouwen heel erg eng en de Guatemalteken zijn van nature heel rustig en beleefd, dus dit is een lastige klus. Dit is ook meteen mijn eerste taak: meegaan om toeristen aan te spreken en ze te enthousiastmeren voor de winkel en tegelijkertijd ook de vrouwen trainen in de omgang met toeristen en ze meer zelfvertrouwen te geven. Dit oefenen we door middel van rollenspellen, vinden ze erg grappig! Deze persoonlijke aandacht doet de vrouwen erg goed en is nodig om ze gemotiveerd te houden. Ze meesten zijn nl meer bezig met het hier en nu overleven dan met de toekomst en haken daarom soms af.
Dan de andere kant van mijn ´baan´: creativiteit!! De ontwerpen van de wandkleden, stoffen, patronen, tassen etc maken we zelf en zo kan het dus gebeuren dat ik op mn derde dag hier al bezig was met stoffen uitzoeken, brainstormen met onze kleermaker over nieuwe modellen en het tekenen van figuren en patronen voor de borduurwerken. Het tweede aspect dat creativiteit vereist: de inrichting en presentatie van de winkel. De winkel zite er nu al heel leuk uit, maar er zijn te veel mooie spullen en te weinig plaats om ze te showen. Ook de voorraad en materialen staan nu een beetje in de weg. Francien en ik hebben een plan gemaakt voor de inrichting en dat ga ik de komende tijd proberen uit te voeren: praten met de timmerman over nieuwe kasten, verven, stoelhoezen en tafelkleden ontwerpen en laten maken. Echt super leuk!
Andere meer practische taken (maar ook deze vereisen de nodige creativiteit en geduld) zijn onder andere Emiliana (de president van de cooperatie en zij runt de winkel) helpen met de administratie en verkoop, fondsenwerving, contacten leggen en onderhouden met belangrijke personen in Chichi en de cooperaties met wie we samenwerken (moet ik ook bezoek, heel vervelend :)), overleggen met de contador (accountant), mensen van Paderuchi en andere organisaties die ons helpen, de behoeften en omstandigheden van de vrouwen in kaart brengen. Kortom, bijna teveel om op te noemen, ik ga me zeker niet vervelen de komende tijd!
En om meteen maar een van mn taken uit te voeren, jullie voelen em waarschijnlijk al aankomen, ga ik even van jullie aandacht gebruik maken om donateurs te werven :D. Want hoe mooi onze spullen ook zijn, de verkoop alleen is niet genoeg en de crisis en het laagseizoen helpen ook niet echt. Omdat jullie allemaal zo oprecht en warm geinteresseerd zijn geweest (en nog steeds zijn)in mijn belevenissen hier hebben Francien en ik het volgende bedacht:
Mijn twee hoofprojecten voor de komende tijd waar geld voor nodig is zijn de inrichting en een laptop. Zeven vrouwen zijn namelijk momenteel bezig met een computercursus en zou ideaal zijn als ze hun kennis ook echt toe kunnen passen binnen de cooperatie. Bovendien zou een computer erg van pas komen bij de administratie. En wat betreft de inrichting, veel is goedkoop in guatemala, maar meubels helaas niet echt, om jullie een idee te geven: een goede tafel kost al snel 100 euro, wat hier echt heel veel geld is.
Als jullie het project in het algemeen en mijn werk in het bijzonder willen steunen, kunnen jullie donateur worden of eenmalig een bedrag maken naar
Stichting En Mi Salsa, Kotterspad 14, 1081 KP, Amsterdam.
Bankrekeningnummer: 1519.14.389
onder vermelding van FEMKE, dan weten we dat het geld bedoeld is voor mijn taken en kan ik jullie via mijn blog op de hoogte houden van de vorderingen en de precieze besteding van jullie geld. (Leon je begrijpt dat ik jou donatie ga gebruiken om een kast mee te betalen :D). Het geld wat overblijft gaan we gebruiken om meer trainingen mee te kopen ( een dag training kost ong 30 euro) en een groot weefgetouw.
Oh en als iemand toevallig een oude (of nieuwe) laptop heeft of weet hoe we goedkoop of gratis aan een laptop kunnen komen, laat het me alsjealsjeblieft weten dan ga ik er meteen achteraan!!
Dan nog even een leuk verhaaltje over mn avonturen hier: geen dag is hetzelfde en heb in een week al zoveel verschillende dingen gedaan en meegemaakt, niet normaal. Een van de leukste ervaringen was gisteren onderweg naar Solola, een dorpje vlakbij het Atitlan meer, waar een organisatie van wie we spullen verkopen zich bevindt. Ik zat samen met Emiliana in de chickenbus, voor degenen die het nog niet wisten, dat zijn oude amerikaanse schoolbussen, geverft en versierd alsof het kermisattracties zijn (en zo voelt het soms ook met al die haarspeldbochten en chauffuers die elkaar constant inhalen). De bankjes zijn eigenlijk bedoeld voor 2 personen, maar hier is het gewoon proppen en dan passen er opeens 6 mensen (okee 3 volwassenen en 3 kinderen) op! Ik zat op een gegeven moment naast een man in hele mooie klederdracht, aan de andere kant zat een oude vrouw, ook natuurlijk in traditionele kleding. Zij zat met een bil op de bank met de andere opd e lucht in het gangpad. Ze had een boodschappentas bij zich en ik moest 2 keer kijken, maar jahoor er zat een levende haan in, erg gezelli! Toen kwam er een man binnen met een geamputeerde arm en onder zn andere arm een bijbel, hij kwam naast me staan en ongeveer een half uur vertellen (nouja meer schreeuwen) over hoe hij de heer had gevonden en heel erg gelukkig was maar zn leven evengoed nog heel moelijk was door zn arm en tot slot zong hij ook nog een mooi lied. DIt alles met Celine Dion´s My heart will go on op de achtergrond. Veel mooier dan dit wordt het niet!!
Nou, dit is geloof ik wel weer genoeg voor vandaag, haha..
Veel liefs,
Fem
