Wat is het hier toch leuk!

Het is bijna onmogelijk om alles te beschrijven wat ik hier in Chichi meemaak, maar ik ga toch een poging wagen.

Ik zal eerst even een update geven van de Cooperativa. Het gaat heel goed, ik kan merken dat mijn komst en de aandacht de vrouwen extra motiveerd, wat het voor mij dus ook extra leuk maakt. We hebben een drukke maand voor de boeg met veel capacitaciones (trainingen) en het maken van nieuwe producten. We zijn onder andere bezig met nieuwe tassen en kerstdecoraties. Verder heb ik gepraat met de timmerman over de nieuwe tafel en mostradores (ja hoe ga ik dat vertalen: etalagekasten?!), hij komt de maten op nemen en gaat dan een offerte maken, ben erg benieuwd!

We hebben afgelopen week een training gehad in het schrijven van Actas. Dit zijn notulen, maar dan super officieel en volgens een strict model. Zelfs voor mij was het vrij ingewikkeld, maar het werd goed uitgelegd en daarna hebben we met zn allen ¨oefenactas¨ gemaakt. Vrij saai, maar noodzakelijk en ondanks dat af en toe de ogen van een aantal vrouwen dichtvielen hebben we ons er dapper door heen geslagen!

Ook hebben we van het weekend engels geoefend, praktische woorden zoals goedemorgen, goedemiddag en welkom in onze winkel. Nazeggen, oefenen met rollenspel (ik was een engelse klant) en uiteindelijk hebben we zelfs een videotje gemaakt, hilariteit alom! Ondertussen ben ik ook bezig met het leren van Quiché, wat echt super moeilijk is. Maar heb nu een dealtje gemaakt met de kunstenaarstweeling van chichi: ik ga hen helpen met engels en zij mij met Quiché.

Vorige week zondag hadden we hoog bezoek: de Miss Indigena van Guatemala was in Chichi en wilde graag de winkel zien. Ook een paar vrienden uit Guatemala waren er sochtends, super gezellig. Verder had ik de avond ervoor lekker gegeten met Sanne en Wouter, twee nederlanders die zon beetje heel latijns amerika hebben afgereisd. Samen met hen en Karin en haar zoontje Miguel zijn we maandag naar Panajachel gegaan. je merkt, het is bijna onmogelijk om je te vervelen of eenzaam te voelen hier. Het is heel makkelijk om contact te leggen en de mensen zijn zo hartelijk dat je meteen overal wordt uitgenodigd.

Even een kort overzicht van mn nieuwe vrienden:
Karin, een vriendin van Francien die in Panajachel woont en daar een restaurant runt. Haar man Ariel is salsaleraar, dus heb tijdens mijn 3 dagen in Pana ook nog wat salsa les mee kunnen pikken. verder heeft ze de liefste baby van de wereld, Miguel van 7 maanden.

De tweeling Miguel en Juan, de twee kunstenaars van het dorp die samen met hun broers een galerie en kunstacademie hebben hier in Chichi. Ze maken hele mooie dingen en weten super veel van de Maya cultuur.

Javier, tandarts, om gezelli een koppie mee te doen en is altijd bereid om me savonds naar huis te escorteren.

Shirley en Manuel van het soort cultuur centrum tegenover de winkel. Shirley is heel lief en Manuel is van mijn leeftijd en studeert grafische vormgeving. Samen zijn we steeds aan het brainstormen over hoe we Chichi op de kaart kunnen zetten en aantrekkelijker kunnen maken voor toeristen ( en stiekem ook voor onszelf: we willen een plek om te dansen, een kroeg en een bioscoop, haha).

Kimberly, een vriendin van een kleinkind van Ruth en Felipe. Ze heeft me afgelopen donderdag wat kleren geleend, dus was de hele dag te bewonderen in Guatemalteekse klederdracht!! fotos volgen..

De familie van Ruth en Felipe, zijn allemaal super lief en geinteresseerd. We hebben vorige week savonds met zn allen 1000 cakejes versierd en ingepakt voor de dia del niño (kinderdag), lachen!

Francisco, ¨onze¨ kleermaker, ook weer heel lief en kan heerlijk met hem brainstromen over nieuwe producten.

Don Victor, eigenaar van restaurant Tziguan Tinamit, kent iedereen hier in Chichi en stelt me regelmatig aan nieuwe mensen voor, oa miss indigena.

Juan Jo, eigenaar restaurant Casa San Juan, super leuk restuarant, heel mooi ingericht en lekker eten, hij heeft hele leuke verhalen over de beelden en maskers in het restaurant en dankzij hem is een van mn wensen in vervulling gegaan: heb achterin in de laadbak van een pick up gezeten, yahoo! (sjoof en henk, heb de hele rit aan jullie gedacht, hoop dat jullie telepatisch van deze ervaring hebben kunnen meegenieten)

De mensen die in de internetcafes en koffiehuis (maar dan heeeel modern) naast de winkel werken. En natuulijk Emiliana en de andere vrouwen van Ut´z Batz, hebben echt super veel lol met zn allen.

Tenslotte nog een kleine greep in de gekke, onverwachte, bijzondere dingen die ik de afgelopen week heb meegemaakt:

Gisteren hadden Ruth en Felipe me uitgenodigd mee te gaan naar een verjaardag. Bleek de verjaardag van hun pastoor te zijn, hele gekke avond vol met hardop bidden, liedjes zingen en eten (fijn dat ik vlak daarvoor al super lekker had gegeten bij Ruth, zat echt stampensvol, want kon natuurlijk niet weigeren). Iedereen werd ook meteen uitgenodigd om maandagavond mijn verjaardag te komen vieren, haha, moeten van het weekend dus hard gaan taarten bakken en eten maken.

Tostadas (soort platte taco met gehakt en groente, hmm) gegeten op de trap van de kerk met uitzicht op de markt, op zondag avond is de markt bijna nog leuker dan overdag, dan is het niet meer zo druk, iedereen klaar met werken en verschijnen er opeens allemaal eetkraampjes, heel erg gezellig!

Interviews gehouden met restauranteigenaars en andere mensen voor een website met info voor toeristen over guatemala. Ben opeens ook journalist en fotograaf, haha. Heb tijdens de interviews soms opeens zon lachkriebel als ik besef wat ik aan het doen ben..

En wat ik dus al zei: bezoek van de miss indigena, ritje in pick up, nepweekend (want maandag en dinsdag) in panajachel: nieuwe soep en salade van Karin gekeurd (heerlijk), gedanst, malibu colatje gedronken (ook heerlijk, joos en yvet, miste jullie toen wel) en de pacas (tweedehandswinkels) afgestruind en heel veel gekocht.

Heb gemerkt dat wij Nederlanders heel wat kunnen leren van de Guatemalteken, het is soms misschien irritant als beloften niet worden nagekomen of mensen te laat komen, maar zij stellen daar wel tegenover dat ze altijd tijd hebben voor een praatje, spontane uitnodigingen en een gast meer of minder maakt niet uit. Mijn leven hier is vooral zo leuk omdat het barst van de onverwachte dingen, ik maak sochtends een planning wetende dat de helft waarschijnlijk niet gaat lukken of anders loopt, maar dat maakt helemaal niet uit want de dingen die ik niet gepland hebt zijn vaak nog 100 keer leuker..

Nou, met deze wijze les sluit ik af, haha

Liefs!